Cykl życiowy dzbanecznika

Rośliny dzbaneczników są mięsożerne, żywią się owadami, pajęczakami, a nawet małymi gryzoniami. Rosną w ubogich w składniki odżywcze glebach, odżywiając się ofiarami, które wabią słodkim nektarem. 76 różnych gatunków roślin dzbaneczników różni się znacznie pod względem wielkości, choć wszystkie one mają ten sam mechanizm pułapkowy i ogólną anatomię pułapek, którymi są zmodyfikowane liście. Wszystkie odmiany dzbaneczników mają też podobne cykle życiowe.

Siewka

Kiedy kwiat zostanie zapłodniony przez pyłek innej rośliny, zaczyna produkować nasiona, które są rozpraszane przez wiatr, jak nasiona mniszka lekarskiego. Nasiona spadają na ziemię i jeśli warunki są odpowiednie (dużo światła i wilgoci), kiełkują. Dzbaneczniki rosną powoli; może to zająć cały rok, aby wykiełkowane nasiona urosły 1 cal, według Total Pet Magazine.

Wstępny wzrost

W ciągu następnych kilku lat, dzbanecznik rośnie, rozprzestrzeniając korzenie. Dzbaneczniki zaczynają się jako wyspecjalizowane liście, które rosną na zewnątrz, w dół i z dala od łodygi rośliny. Stopniowo, ten wyspecjalizowany liść lub ogonek rozszerza się tworząc wewnętrzną komorę. Na brzegach wyrastają kołnierze, a wewnętrzna powierzchnia wydziela śliską ciecz. Po całkowitym uformowaniu, pokrywa dzbanecznika odskakuje, uwalniając zapach nektaru, który przyciąga ofiary. Niektóre rośliny dzbaneczników rosną na ziemi, podczas gdy inne są epifitami, rosnącymi w baldachimie drzew, zgodnie z witryną Science Ray.

• W ciągu następnych kilku lat roślina dzbaneczników rośnie, rozpraszając korzenie.
  
• Niektóre rośliny dzbaneczników rosną na ziemi, podczas gdy inne są epifitami, rosnącymi w baldachimie drzew, zgodnie z witryną Science Ray.

Rozwój drugiego etapu

Po tym jak dzbanecznik w pełni się uformował i ofiary zaczęły dostarczać dodatkowych składników odżywczych roślinie (proces, który może trwać od pięciu do dziesięciu lat, według strony internetowej Big Plants), pojawiają się pnące łodygi. Te łodygi rosną jak winorośl, pełzanie w górę pobliskich drzew lub innych struktur, szukając więcej światła. Te łodygi zapewniają również wsparcie dla bulwiastego dzbana podczas rozwoju. Jeśli te łodygi nie znaleźć wsparcie, pęcznieją, aby stać się dzbany siebie. Dzbaneczniki wspinaczkowe różnią się od dzbaneczników naziemnych. Są dłuższe, lżejsze i cieńsze niż ich bardziej miskowaty i naziemny towarzysz.

• Gdy dzbanecznik jest już w pełni uformowany, a ofiary zaczęły dostarczać roślinie dodatkowych składników odżywczych (proces ten może trwać od pięciu do dziesięciu lat, według strony internetowej Big Plants), pojawiają się pnące łodygi.
  
• Jeśli te łodygi nie znajdują wsparcia, pęcznieją, stając się dzbanami.

Prey

Rośliny dzbaneczników wykorzystują pasywne pułapki. Pułapki te uwalniają nektar, który przyciąga ofiary, takie jak owady, pająki, żaby, a nawet małe gryzonie i ptaki. Liście są śliskie od wewnątrz, co powoduje, że ofiara traci grunt pod nogami i wślizguje się do środka, gdzie jest trawiona na żywo. W 2009 roku na Górze Wiktorii na Filipinach znaleziono nowy gatunek dzbanecznika, największy z dotychczas odkrytych. Roślina, nazwana N. attenboroughii od nazwiska przyrodnika Davida Attenborough, specjalizuje się w kręgowcach, zjadając przede wszystkim ptaki i szczury.

• Rośliny dzbaneczników wykorzystują pasywne pułapki pułapkowe.
  
• Roślina, nazwana N. attenboroughii po przyrodniku Davidzie Attenborough, specjalizuje się w kręgowcach, zjadając przede wszystkim ptaki i szczury.

Dekompozycja

Jak dzbanecznik osiąga koniec swojego życia, zaczyna wysychać. Często wysuszony dzbanecznik staje się domem dla wielu owadów i wnosi swoje składniki odżywcze do otaczającej go gleby, gdy się rozkłada.