Wiktoriańskie menu bankietowe

Celem wiktoriańskiego bankietu było pokazanie swojego statusu, a najlepszym sposobem na to był wyszukany, drogi obiad. Dania były wynoszone i rzeźbione przed gospodynią, a następnie przekazywane każdemu z gości przy stole. Wiktoriańskie menu bankietowe było napisane po francusku i oferowało wiele opcji trzy- lub czterodaniowego posiłku.

Pierwsze danie

Pierwszym daniem wiktoriańskiego bankietu była prawie zawsze zupa. Na przykład, zupa Vermicelli, przygotowana z pomidorów, cebuli i czosnku, była popularnym wyborem. Inną była zupa Julienne, charakteryzująca się drobno pokrojonymi warzywami. Do zupy zazwyczaj podawano pieczywo. Epoka wiktoriańska to czas, w którym zaczęto regularnie sprowadzać egzotyczne przyprawy z zagranicy. Z tego powodu, jak również dlatego, że szkoły kulinarne powstały po raz pierwszy w tej epoce, zupy pierwszego dania były aromatyczne, mimo że nadal były lekkie. Wiktoriański bankiet składał się z czterech do dziewięciu dań, a więc im większa liczba dań, tym lżejsze i mniejsze porcje jedzenia. Osoby żyjące w czasach wiktoriańskich nie jadły sałatek; nie były one częścią tego, co nazywamy daniem przystawkowym.

• Pierwszym daniem wiktoriańskiego bankietu była prawie zawsze zupa.

Drugie danie

Drugie danie było zazwyczaj cięższe niż zupa z pierwszego dania, ale wciąż lżejsze niż właściwe entrée. Gościom zazwyczaj podawano owoce morza: brojlowanego lub pieczonego łososia, pstrąga, homara lub sieję. Ostrygi, jeśli były dostępne, również stanowiły część drugiego dania. Te potrawy świadczyły o wysokim statusie gościa, ponieważ były drogie. W przypadkach, gdy bankiet składał się z dziewięciu małych dań, byłyby dwa lekkie dania z owoców morza.

• Drugie danie było zazwyczaj cięższe niż zupa z pierwszego dania, ale wciąż lżejsze niż właściwe entrée.

Entrée

Wiktoriańskie bankietowe entrée najczęściej zawierało dziczyznę, drób i warzywa. Biedni ludzie epoki wiktoriańskiej zazwyczaj jedli suchy chleb, cebulę i mleko. Ponieważ większość wiktoriańskich bankietów miała na celu zademonstrowanie klasy i statusu, mięso było ważną częścią posiłku. Biorąc pod uwagę koszt mięsa, zawsze stanowiło ono entrée wiktoriańskiego posiłku. Typowe dania to duszona wołowina, wiosenny kurczak, jagnięcina, ozór lub baranina. Entrée było najważniejszym punktem posiłku, ponieważ było to najbardziej specjalnie przygotowane i trudne do wykonania danie. Mięsa były w zasadzie zawsze pieczone. Warzywa, które towarzyszyły posiłkowi, to zazwyczaj brokuły, kalafior, ziemniaki i marchew. Pieczony chleb był podawany z entrée, a gęsty sos i pudding Yorkshire były przygotowywane i podawane z pieczenią.

• Wiktoriańskie bankietowe entrées najczęściej zawierały dziczyznę, drób i warzywa.
  
• Biedni ludzie epoki wiktoriańskiej jedli zazwyczaj suchy chleb, cebulę i mleko.

Danie końcowe

Ostatnim daniem wiktoriańskiego bankietu był zawsze deser. Zwykle deser składał się z importowanych owoców, takich jak truskawki i wiśnie. Możliwość importowania owoców była oznaką wysokiego statusu, a zatem oznaczała ekstrawagancję na wiktoriańskich bankietach. Niekiedy w menu znajdowały się również wymyślne torty, takie jak tort neapolitański. Torty neapolitańskie składają się z dwóch lub więcej warstw ciasta żółtego, czekoladowego i truskawkowego, a na wierzchu znajduje się polewa lub zwykły lukier z kremu maślanego. Do innych deserów należały naleśniki, suflet, eklerki i beza. Do deseru często podawano słodkie wino, a także kawę, herbatę, gorący poncz i wodę. Po posiłku goście otrzymywali naczynie z chłodną wodą z plasterkiem cytryny, którą myli ręce.

• Ostatnim daniem wiktoriańskiego bankietu był zawsze deser.
  
• Słodkie wino podawano do deseru często, podobnie jak kawę, herbaty, gorący poncz i wodę.