Wady podłoży stałych

Podłoże wzrostowe, znane również jako podłoże hodowlane, jest płynnym lub galaretowatym ciałem stałym, w którym lub na którym mikrobiolodzy hodują mikroorganizmy. Istotny przełom w identyfikacji mikroorganizmów nastąpił, gdy Robert Koch i jego współpracownicy opracowali techniki niezbędne do hodowli i izolacji poszczególnych gatunków bakterii przy użyciu stałych podłoży. Chociaż wynalezienie stałego podłoża i jego liczne zalety zrewolucjonizowały dziedzinę mikrobiologii, ma ono również pewne wady.

Kompozycja

W przypadku hodowli mikroorganizmów, takich jak bakterie, należy zapewnić im warunki środowiskowe i odżywcze podobne do tych, jakie występują w ich naturalnym środowisku. Podłoże wzrostowe musi dostarczać wszystkie wymagania odżywcze niezbędne do wzrostu, w tym wodę, źródło węgla i energii, źródło azotu, pierwiastki śladowe i czynniki wzrostu. Wspólne składniki podłoży wzrostowych obejmują wodę, agar, ekstrakt mięsny, ekstrakt drożdżowy, ekstrakt słodowy, pepton i hydrolosat kazeiny.

Skonsystencja

Podłoża wzrostowe są klasyfikowane na wiele sposobów, jednym z nich jest konsystencja. Pożywki płynne, powszechnie określane jako buliony, są dostępne w butelkach, kolbach i probówkach. Podłoże stałe to podłoże płynne, do którego dodano środek zestalający, zwykle agar. Agar składa się z połączonych cząsteczek cukru, zwanych polisacharydami, i jest otrzymywany z niektórych gatunków czerwonych alg morskich. Topi się w temperaturze 100 stopni Celsjusza i krzepnie w temperaturze około 43 stopni Celsjusza. Podłoża stałe są stosowane w postaci płyt lub skosów. Płytki są płytkimi, cylindrycznymi pojemnikami z pokrywkami, zwanymi płytkami Petriego, które zawierają stałe media. Skosy wykonuje się przez wlanie rozpuszczonych pożywek do probówek i schłodzenie ich pod kątem w celu utworzenia długiej skośnej powierzchni wzrostu. Stężenie agaru 1,5 procent jest typowe dla płytek i skosów.

• Podłoża wzrostowe są klasyfikowane na wiele sposobów, jednym z nich jest konsystencja.

Wady

Podłoża stałe są przydatne, gdy istnieje prawdopodobieństwo, że próbka zawiera mieszaną populację bakterii. Kiedy płytki są prawidłowo zaszczepione, bakterie rosną jako odrębne jednostki tworzące kolonie. Pozwala to na wstępną identyfikację na podstawie wyglądu kolonii bakterii i umożliwia przygotowanie czystych subhodowli. Wczesna wstępna identyfikacja pomaga lekarzom w podjęciu decyzji o leczeniu w odpowiednim czasie. Czyste podhodowle umożliwiają ostateczną identyfikację bakterii i badanie wrażliwości na środki przeciwdrobnoustrojowe. Zanieczyszczenia bakteryjne są również łatwo widoczne na podłożach stałych.

• Podłoża stałe są przydatne, gdy istnieje prawdopodobieństwo, że próbka zawiera mieszaną populację bakterii.
  
• Pozwalają one na wstępną identyfikację na podstawie wyglądu kolonii bakterii i umożliwiają przygotowanie czystych podhodowli.

Wady

Mikroorganizmy mają różne wymagania tlenowe. Organizmy tlenowe wymagają tlenu, podczas gdy organizmy beztlenowe przeżywają tylko przy jego braku. W przeciwieństwie do podłoży płynnych, podłoża stałe nie umożliwiają jednoczesnego wzrostu bakterii tlenowych i beztlenowych. W konsekwencji, należy zaszczepić podwójne płytki i inkubować je w obu atmosferach. Podłoża stałe nie mogą pomieścić dużych objętości inokulum, zazwyczaj większych niż 0,05 ml. Ponieważ podłoża płytkowe są płytkie i mają dużą powierzchnię, mogą szybko się odwodnić i stracić zdolność do podtrzymywania wzrostu w ciągu kilku dni, jeśli nie zostaną podjęte środki zapobiegające parowaniu.

• Mikroorganizmy mają różne wymagania tlenowe.
  
• Ponieważ podłoża płytkowe są płytkie i mają dużą powierzchnię, mogą szybko się odwodnić i stracić zdolność do podtrzymywania wzrostu w ciągu kilku dni, jeśli nie zostaną podjęte środki zapobiegające parowaniu.