Co zrobić, jeśli drożdże nie chcą się pienić?

Czyste, rafinowane drożdże piekarskie były jednym z największych osiągnięć kulinarnych XIX wieku. Po raz pierwszy domowy piekarz mógł rozpocząć i zakończyć wypiek chleba w ciągu zaledwie kilku godzin, uzyskując niezawodnie wysoki i miękki bochenek. Pierwotnie drożdże były sprzedawane w postaci świeżej, a ich okres przydatności do spożycia w warunkach chłodniczych wynosił zaledwie tydzień lub dwa. W XX wieku opracowano drożdże suszone, co wydłużyło ich przydatność do spożycia z kilku dni do kilku miesięcy. Jednak przed użyciem muszą one zostać spienione lub sproszkowane.

Drożdże suche aktywowane

Drożdże suche aktywowane to te same czyste drożdże, które można znaleźć w miękkich drożdżach świeżych preferowanych przez profesjonalnych piekarzy. Zostały one wysuszone i obtoczone w powłoce wykonanej głównie z zużytych komórek drożdżowych pochodzących z kadzi, w których drożdże są hodowane. Te małe granulki drożdży odżywają po zetknięciu z ciepłą wodą, ale w formie suchej pozostają uśpione przez miesiące, a nawet lata. Aby przywrócić drożdże do stanu aktywnego, należy je namoczyć w wodzie lub poddać procesowi garowania.

• Drożdże suche aktywne to te same czyste drożdże, które można znaleźć w miękkich drożdżach świeżych preferowanych przez profesjonalnych piekarzy.
  
• Drożdże te zostały wysuszone i obtoczone w powłoce wykonanej głównie ze zużytych komórek drożdżowych pochodzących z kadzi, w których drożdże są hodowane.

Sygnały świadczące o tym, że drożdże są żywe

Drożdże są poddawane procesowi garowania poprzez umieszczenie ich w kubku wypełnionym ciepłą wodą o temperaturze 37,8 do 43,3 stopni Celsjusza, z niewielką ilością cukru w celu przyspieszenia wzrostu drożdży. Woda rozpuszcza powłokę drożdży, a drożdże reaktywują się, ponieważ zostają uwodnione. Zaczynają konsumować dostarczony im cukier, jak również swoje własne powłoki i wydalają alkohol oraz dwutlenek węgla jako produkty uboczne. Widocznym dowodem całej tej aktywności jest czapeczka lekkiej, spienionej piany o drożdżowym aromacie. Wskazuje to na żywotność drożdży.

• Drożdże są poddawane procesowi garowania poprzez umieszczenie ich w kubku wypełnionym ciepłą wodą, o temperaturze 37,8 do 43,3 stopni Celsjusza, z niewielką ilością cukru w celu przyspieszenia wzrostu drożdży.
  
• Woda rozpuszcza powłokę drożdży, a drożdże ulegają reaktywacji, ponieważ stają się uwodnione.

Gdy drożdże nie są żywotne

Wystarczy 10 minut lub mniej, aby powłoka się rozpuściła, a drożdże okazały się żywotne. Czasami jednak, drożdże albo słabo się pienią, albo wcale. Warstwa drożdży unosząca się na wodzie nie gęstnieje i nie pieni się, ale tworzy cienką beżową warstwę na powierzchni wody. Jeśli tak się stanie, sprawdź najpierw temperaturę wody. Jeśli woda była zbyt gorąca, mogło to spowodować zabicie drożdży. Jednakże, jeśli temperatura wody jest prawidłowa, drożdże nie są już żywotne i muszą zostać wyrzucone i zastąpione nowymi.

• Wystarczy 10 minut lub mniej, aby powłoka się rozpuściła, a drożdże okazały się żywotne.
  
• Jednakże, jeśli temperatura wody jest prawidłowa, drożdże nie są już żywotne i muszą zostać wyrzucone i zastąpione.

Drożdże szybko rosnące

Drożdże szybko rosnące są nowszą formą drożdży suchych, zmielonych na mniejsze cząstki. Ze względu na ich mały rozmiar, granulki drożdży szybko wchłaniają wodę i nie muszą być poddawane procesowi spieniania. Zamiast tego są one po prostu dodawane do ciasta jako część suchych składników. Jednakże, jeśli istnieją jakiekolwiek wątpliwości co do świeżości drożdży, drożdże szybkorosnące mogą być również garowane w tradycyjny sposób. Jeśli spienią się prawidłowo, mogą być użyte w taki sam sposób, jak aktywne drożdże suche. Jeśli się nie spienią, należy je wyrzucić i zastąpić nowymi.

• Drożdże szybko rosnące to nowsza forma drożdży suchych, zmielona na mniejsze cząstki.
  
• Jednakże, jeśli istnieją jakiekolwiek wątpliwości co do świeżości drożdży, drożdże szybko rosnące mogą być również sprawdzone w tradycyjny sposób.