Jakie są różnice między męskim i żeńskim językiem?

Wiele badań zostało przeprowadzonych na temat różnych sposobów, w jakie mężczyźni i kobiety używają języka do komunikacji. Istnieją dwie główne teorie próbujące wyjaśnić różnice w męskim i żeńskim języku; pierwsza z nich mówi, że mężczyźni używają języka, aby dominować, podczas gdy kobiety używają go, aby potwierdzić swoje podporządkowanie. Druga teoria proponuje, aby język męski i kobiecy był wynikiem przynależności do różnych subkultur i odmiennych doświadczeń życiowych; dlatego też ani język męski, ani kobiecy nie jest lepszy, jest po prostu inny.

Wzorce językowe dla każdej płci stały się mniej zdefiniowane, ponieważ role płciowe stały się mniej sztywne. Kobiece przejawy autorytetu i męskie przejawy emocji poprzez język stały się coraz bardziej akceptowalne w społeczeństwie w ciągu ostatnich kilku dekad. Niemniej jednak, pewne zauważalne różnice między sposobem mówienia mężczyzn i kobiet nadal istnieją.

Męski i kobiecy język w przeszłości

W minionych dekadach istniały bardzo wyraźne różnice w sposobie mówienia mężczyzn i kobiet. Kobiety znacznie częściej stosowały techniki językowe znane jako hedging devices, które mogą służyć wielu celom: Mogą one wyrażać, że mówca jest niepewny lub niezaangażowany w to, co mówi, wskazywać na niechęć do rezygnacji ze swojej części wypowiedzi lub działać w celu złagodzenia wypowiedzi, tak aby nie zranić uczuć odbiorcy. Środki zabezpieczające obejmują wzorce intonacji opadająco-zwrotnej: zwroty takie jak "myślę", "zakładam" i "tak jakby"; przysłówki takie jak "być może", "prawdopodobnie" i "ogólnie"; czasowniki modalne "może", "mógłby" i "mogłaby"; oraz pytania znacznikowe, takie jak "czyż nie?" i "czyż nie?". Różnice te często odzwierciedlały typy rozmów, które kobiety i mężczyźni prowadzili najczęściej.

Kobiety używały języka do komunikowania uczuć i nawiązywania więzi, więc ważniejsze było używanie urządzeń, które zmniejszają szanse zranienia uczuć drugiej osoby, natomiast mężczyźni używali języka przede wszystkim do przekazywania informacji, co oznaczało, że uczucia odbiorcy nie miały aż tak dużego znaczenia. Kobiecy język był również ogólnie uważany za bardziej uprzejmy i formalny, podczas gdy mężczyznom społecznie pozwalano na używanie profanacji i niestandardowego angielskiego.

• W minionych dekadach istniały bardzo wyraźne różnice w sposobie mówienia mężczyzn i kobiet.
  
• Kobiety używały języka do komunikowania uczuć i nawiązywania więzi, dlatego ważniejsze było używanie środków, które zmniejszają szanse na zranienie uczuć drugiej osoby, podczas gdy mężczyźni używali języka przede wszystkim do przekazywania informacji, co oznaczało, że uczucia odbiorcy nie miały aż tak dużego znaczenia.

Obecne wzorce: Język męski

Mężczyźni zaczynają częściej korzystać z narzędzi zabezpieczających, ponieważ zmieniają się normy kulturowe i są coraz bardziej zachęcani do wyrażania emocji. Pozostają jednak różnice w sposobie, w jaki mężczyźni używają niektórych hedgingów. Podczas gdy kobiety mają tendencję do używania hedgingu "wiesz" jako wskaźnika grzecznościowego, mężczyźni używają go, gdy istnieje domniemanie wspólnej wiedzy między mówcą a odbiorcą.

• Mężczyźni zaczynają częściej używać hedgingów, ponieważ zmieniają się normy kulturowe i są coraz bardziej zachęcani do wyrażania się w sposób emocjonalny.
  
• Podczas gdy kobiety mają tendencję do używania hedgingu "wiesz" jako wskaźnika grzeczności, mężczyźni używają go, gdy istnieje domniemanie wspólnej wiedzy między mówcą a odbiorcą.

Mężczyźni mówią znacznie mniej, gdy angażują się w rozmowy ze sobą; nacisk jest zazwyczaj kładziony na czynności fizyczne, takie jak łowienie ryb lub granie w gry wideo, a nie na komunikację werbalną. Kiedy rozmawiają, mają tendencję do wybierania tematów rozmów, takich jak pieniądze, sport, samochody, polityka, seks i biznes. Mężczyźni lubią mieć podaną główną linię zanim usłyszą szczegóły, podczas gdy u kobiet jest odwrotnie.

Obecne wzorce: Język kobiecy

Kobiety przyjmują więcej tradycyjnie męskich wzorców mowy, ponieważ zajmują więcej dziedzin wcześniej zdominowanych przez mężczyzn. Kobiety przeklinają teraz znacznie częściej niż było to uważane za dopuszczalne w przeszłości i czują się mniej zobowiązane do mówienia z grzecznością i unikania "męskich" tematów, takich jak seks i sport. Wciąż mają tendencję do umniejszania swojego autorytetu poprzez stosowanie środków zabezpieczających, takich jak "myślę" i "wierzę", które sugerują, że ich przekonania dotyczą tylko ich samych. Kobiety nadal częściej koncentrują się na komunikacji werbalnej niż na aktywności fizycznej, kiedy przebywają z innymi kobietami i generalnie spędzają więcej czasu na rozmowach na tematy takie jak dom, rodzina i związki. Są bardziej skłonne do samoujawniania się, kiedy to zwierzają się sobie nawzajem z bardzo osobistych aspektów swojego życia. Kobiety wolą słyszeć szczegóły prowadzące do sedna rozmowy, niż otrzymywać sedno jako pierwsze.

• Kobiety przyjmują bardziej tradycyjnie męskie wzorce mówienia, ponieważ zajmują więcej dziedzin zdominowanych wcześniej przez mężczyzn.
  
• Kobiety przeklinają obecnie z dużo większą częstotliwością, niż było to uważane za akceptowalne w przeszłości i czują się mniej zobowiązane do mówienia z grzecznością i unikania "męskich" tematów, takich jak seks i sport.

Obecne wzorce: Rozmowy mieszane

Różnice w męskich i żeńskich wzorcach językowych sprawiają, że mężczyźni i kobiety muszą często dostosowywać swoje nawyki mówienia, aby się ze sobą komunikować. W przypadku rozmów nieformalnych, kobiety podejmują większe wysiłki, aby podtrzymać rozmowę poprzez zadawanie pytań. Język mężczyzn w obecności kobiet staje się bardziej uprzejmy i formalny, a co za tym idzie, używają oni mniej przekleństw. Komunikacja między płciami staje się mniej zagmatwana, ponieważ wzorce językowe mężczyzn i kobiet z czasem się przenikają. Istnieje wzrost kobiet mówiących asertywnie w obecności mężczyzn, jak również zwiększona tendencja mężczyzn do mówienia na tematy emocjonalne z ich odpowiednikami płci żeńskiej.

• Różnice w męskich i żeńskich wzorcach językowych sprawiają, że mężczyźni i kobiety muszą często dokonywać korekt w swoich nawykach mówienia, aby komunikować się ze sobą.