Zalety i wady klonowania roślin uprawnych w kulturze tkankowej

Naukowcy i agrobiznesmeni mogą rozmnażać rośliny przez klonowanie ich w kulturze tkankowej. Ten typ rozmnażania bezpłciowego jest również nazywany mikrorozmnażaniem. Mikropropagacja jest popularną techniką, która ma zarówno zalety, jak i wady.

Funkcja

W mikropropagacji, małe kawałki tkanki wycięte z rośliny macierzystej są hodowane na sztucznym podłożu w szalce Petriego. Pożywka zawiera wszystkie składniki odżywcze, których komórki roślinne potrzebują do rozwoju. Po odłączeniu od rośliny macierzystej, komórki na pożywce dzielą się, tworząc grudkę tkanki zwaną kalusem; kalus będzie się później różnicował, tworząc sadzonkę. Technika mikrorozmnażania może szybko wyprodukować dużą liczbę osobników, które są genetycznie identyczne z rodzicem.

• W mikrorozmnażaniu, małe kawałki tkanki wycięte z rośliny macierzystej są hodowane na sztucznej pożywce w szalce Petriego.

Korzyści

Jeśli pojedyncza roślina ma bardzo pożądane cechy, mikrorozmnażanie może stworzyć dużą liczbę klonów, które mają te same cechy. Na przykład, jeśli dany kwiat ma pewien odcień koloru, który hodowcy uważają za atrakcyjny, mogą sklonować roślinę, aby stworzyć wiele osobników posiadających tę szczególną cechę. Klonowanie w kulturze tkankowej jest również podstawą technik inżynierii genetycznej, ponieważ zazwyczaj muszą być one wykonywane w kulturze.

Wady

Klonowanie w kulturze tkankowej nie wprowadza żadnych nowych genów do puli genowej i może przekazywać niepożądane cechy. Jeśli roślina jest wyjątkowo podatna na choroby, na przykład, i roślina jest klonowana w kulturze tkankowej, wszystkie klony będą dzielić tę niepożądaną cechę znalezioną w ich roślinie rodzicielskiej. Hodowla roślin, w przeciwieństwie do tego, tworzy jednostki, które mają geny od dwóch rodziców, a nie tylko jednego.