Zalety i wady pustyń

Pustynia ma najbardziej suchy klimat wśród wszystkich biomów, otrzymując mniej niż 20 cali opadów każdego roku. Pustynie pokrywają jedną piątą powierzchni naszej planety i są zlokalizowane głównie pomiędzy 20 a 30 stopniem szerokości geograficznej północnej i południowej, gdzie powietrze równikowe opadające ku powierzchni Ziemi powoduje znaczne zmniejszenie ilości opadów. Pustynie występują w czterech głównych typach - gorące i suche, półpustynne, przybrzeżne i zimne - w zależności od ich ogólnego położenia i bliskości łańcuchów górskich, jak również od ogólnego ciśnienia atmosferycznego.

Zaleta: Siedlisko dla wyspecjalizowanej flory i fauny

Pustynia jest domem dla zróżnicowanej grupy roślin i zwierząt, z których wszystkie są specjalnie przystosowane do przetrwania na pustyni dzięki efektywnemu wykorzystaniu wody. Specjalistyczne cechy roślin obejmują grube, woskowe liście i duże systemy korzeniowe lub magazynujące wodę, które przyczyniają się do ich wysokiej odporności na suszę. Przykładami dobrze prosperujących roślin pustynnych są różne gatunki kaktusów, opuncji, juki i agawy. Połączenie unikalnych cech ewolucyjnych - zarówno fizycznych, jak i behawioralnych - umożliwia przetrwanie zwierzętom pustynnym. Przykładem są duże uszy królika szakłaka, które regulują ciepło, hibernacja ropuchy szarej podczas najbardziej suchych miesięcy i przyspieszone rozmnażanie różnych owadów i płazów pustynnych. Kilka gatunków jest nocnych, co pozwala im na najlepsze wykorzystanie najchłodniejszych godzin na pustyni.

• Pustynia jest domem dla zróżnicowanej grupy roślin i zwierząt, z których wszystkie są specjalnie przystosowane do przetrwania na pustyni poprzez efektywne wykorzystanie wody.

Zaleta: Obfitość składników odżywczych gleby

Ponieważ większość pustyń otrzymuje niewiele do zera opadów i nie zawiera wód podpowierzchniowych, gleby mają dość niskie stężenie soli - cecha bardzo korzystna dla wzrostu roślin pustynnych. W zależności od typu pustyni, rodzaje gleby wahają się od piasków o drobnej strukturze do żwiru i luźnych skał. Gleba pustynna zawiera mnóstwo składników odżywczych z powodu niewielkich ilości opadów i spływów powierzchniowych, dlatego łatwo nadaje się do wykorzystania w rolnictwie, pod warunkiem, że opracowany zostanie wydajny system nawadniania.

Wada: Brak wody

Brak wody, najbardziej oczywista wada pustyń w ogóle, wynika z połączonych efektów niewystarczających opadów i szybkiego parowania wody przez pobliskie masy lądowe. Tempo opadów rzadko przewyższa tempo parowania, a nierzadko deszcz wyparowuje jeszcze przed uderzeniem w ziemię. Pustynia Atacama w Chile, znana jako najsuchsze miejsce na Ziemi, otrzymuje mniej niż 1 cal deszczu rocznie - w niektóre lata praktycznie wcale - z powodu blokowania i odprowadzania wilgoci przez Andy i pasma górskie Wybrzeża Chile. Choć są one dość sezonowe, opady na pustyni są nieprzewidywalne i bardzo zlokalizowane.

• Brak wody, najbardziej oczywista wada pustyń w ogóle, wynika z połączonych efektów niewystarczających opadów i szybkiego parowania wody przez pobliskie masy lądowe.
  
• Pustynia Atacama w Chile, znana jako najsuchsze miejsce na Ziemi, otrzymuje mniej niż 1 cal deszczu rocznie - w niektóre lata praktycznie wcale - z powodu blokowania i odprowadzania wilgoci przez Andy i łańcuchy górskie Wybrzeża Chile.

Wada: Ekstremalne warunki pogodowe

W porównaniu z bardziej wilgotnymi regionami, pustyniom brakuje buforujących temperaturę efektów pary wodnej, co naraża je na ponad dwukrotnie większą ilość promieniowania słonecznego w ciągu dnia i utratę prawie dwukrotnie większej ilości ciepła w nocy. Dzienne skrajne temperatury na pustyniach jałowych sięgają nawet 54,4 stopni Celsjusza w godzinach największego nasłonecznienia, a w niektórych miejscach spadają poniżej zera. Inne, rzadsze zakłócenia pogody to nagłe pożary i intensywne, powodujące powodzie deszcze.