Ubrania z epoki żelaza

Większość tego, co wiemy o ubraniach w epoce żelaza, pochodzi z dowodów odkrytych na stanowiskach archeologicznych, a w szczególności ze starożytnych bagien. Od czasu do czasu ktoś, kto wycina torf na opał, odkrywa "ciało bagienne", szczątki osoby, która żyła w północnej Europie tak dawno, jak 8000 lat temu. Niektóre z tych szczątków są wyjątkowo dobrze zachowane, co daje archeologom okno, przez które mogą spojrzeć na starożytny świat i jego ludzi, w tym na noszone przez nich ubrania.

Typy

Ludzie, którzy żyli w epoce żelaza, nosili ubrania wykonane z futer, które zapewniały ciepło, oraz z tkanin, w tym wełny i lnu. Tkanina mogła mieć naturalny kolor lub mogła być farbowana barwnikami roślinnymi. Kobiety nosiły suknie lub bluzki i spódnice, a w zimne dni okrywały się futrzanymi pelerynami. Mężczyźni nosili peleryny, wełniane legginsy i spodnie. Znalezione w torfowiskach ubrania nie są szczególnie zgrabne i nie posiadają rękawów. Niemniej jednak, niektóre artykuły pokazują piękne wykonanie wykończeń.

• Ludzie żyjący w epoce żelaza nosili ubrania wykonane z futer, które zapewniały ciepło, oraz z tkanin, w tym wełny i lnu.
  
• Kobiety nosiły suknie lub bluzki i spódnice, a w zimne dni okrywały się futrzanymi pelerynami.

Właściwości

Rzemieślnicy z epoki żelaza wytwarzali tkaniny z wełny i włókien lnu, z których robiono len. Do barwienia ubrań w odcieniach brązu, czerwieni, zieleni i błękitu używali barwników roślinnych. Przędzili nici za pomocą wrzecion wykonanych z kości lub drewna, tkali z nich tkaniny na pionowych drewnianych krosnach i używali innych kościanych narzędzi do zszywania kawałków tkanin razem.

Funkcja

Broszki, niektóre z drobnymi zdobieniami, inne stosunkowo proste, były powszechnie używane do spinania ubrań. Kobieca suknia, na przykład, może być trzymana razem na ramionach za pomocą serii szpilek lub broszek. Większość broszek była zrobiona z metali nieszlachetnych; bardzo niewiele z nich jest złotych lub srebrnych.

Rozważania

Typowe buty z epoki żelaza były zrobione z miękkiej skóry, która była cięta i formowana tak, by pasowała do stopy noszącego, przytrzymywana razem sznurowadłami. Skóra była zwykle cienka, pozostawiając bardzo niewiele do ochrony podeszwy stopy przed patykami i kamieniami.

Geografia

Duńska rodzina kopiąca torf odkryła Człowieka Tollunda w 1950 roku na obszarze w pobliżu miasta Silkeborg. Nazwany tak na cześć rodzinnego miasta odkrywców, Człowiek z Tollund ujawnił więcej na temat życia w epoce żelaza niż jakiekolwiek inne pojedyncze źródło. Uczeni uważają, że mógł on być ofiarą dla boga, który chronił bagna. Szczątki z epoki żelaza zostały odkryte w całej północno-zachodniej Europie.

• Duńska rodzina kopiąca torf odkryła Człowieka z Tollund w 1950 roku na obszarze w pobliżu miasta Silkeborg.