Rośliny zewnętrzne, które nie wymagają pełnego światła słonecznego

Wielu bylin rośnie w pełnym lub częściowym cieniu, w tym takie gatunki jak astryldy, begonie, korydale, kapelusze biskupie, lungwort, hosty i kwiaty piankowe. Byliny stanowią największą grupę roślin, które mogą rosnąć bez dostępu światła słonecznego, ale nie są jedynymi roślinami, które mają taką zdolność.

Pnącza

Bluszcz angielski jest jednym z niewielu pnączy, które dobrze rozwijają się w cieniu, osiągając długość do 24 m. Bluszcz jest przydatny w wielu funkcjach ogrodowych. Jest przydatny do wielu funkcji w ogrodzie, w tym jako roślina okrywowa i na kratkach. Bluszcz angielski przetrwał w całej Wielkiej Brytanii jako wiecznie zielona roślina wieloletnia. Inne pnącza do miejsc pozbawionych pełnego słońca to niektóre podgatunki hortensji pnącej oraz hortensja japońska. Wersją japońską można pokryć dużą część ściany, sadząc pnącza blisko siebie, w odległości od 1,8 do 2,7 m od siebie; sercowate, zielone liście utworzą w cieniu kocopodobne pokrycie.

• Bluszcz angielski jest jednym z niewielu pnączy, które dobrze rozwijają się w cieniu, dorastając do długości 24 m.

Drzewa

Drzewa i krzewy cykuty kanadyjskiej dominują w spisie zimozielonych drzew iglastych preferujących cień. Do form krzewiastych tego drzewa należą Lewis, Moonfrost i Stockman's Dwarf. Wszystkie osiągają wysokość 2,4 m (8 stóp) lub mniejszą. Cykuta kanadyjska, osiągająca w chłodniejszych regionach Wielkiej Brytanii wysokość do 21 m, wykazuje niewielką tolerancję na długotrwałą suszę lub upały. Drzewa liściaste, takie jak gatunki grabów, najlepiej rosną bez bezpośredniego dostępu światła słonecznego. Rodzaje takie jak grab sercowaty sprawdzają się jako drzewa podszytu wzdłuż brzegów lasu lub jako ekrany i żywopłoty w miejscach zacienionych.

• Drzewa i krzewy cykuty kanadyjskiej dominują w spisie wiecznie zielonych drzew iglastych preferujących cień.
  
• Drzewa cykuty kanadyjskiej, dorastające do 21 m w chłodniejszych regionach Wielkiej Brytanii, mają niewielką tolerancję na długotrwałą suszę lub upał.

Paprocie

Paprocie często tworzą kolonie w cieniu, rozwijając się poprzez podziemne systemy korzeniowe kłączy, aby stworzyć nowy wzrost. To sprawia, że paprocie są cenne w ogrodach leśnych, na zacienionych obwódkach i w naturalnych, zacienionych miejscach. Gatunki takie jak północna paproć z włosiem dziewiczym najlepiej rosną w wilgotnej próchnicy. Do paproci lubiących cień należą małe gatunki, takie jak kłosownica pierzasta, kłosownica hebanowa i paproć języczkowata. Większe paprocie, osiągające nawet 1,2 m wysokości, to kultywary paproci królewskiej, paproci wrażliwej i paproci złotogłów.

• Paprocie często tworzą kolonie w cieniu, rozrastając się poprzez podziemne systemy korzeniowe kłączy w celu tworzenia nowych przyrostów.

Inne

Niektóre gatunki krzewów liściastych, w tym irga, gryka butelkowa, różne azalie i pęcherznica, dobrze radzą sobie w cieniu. Rośliny jednoroczne do cienia nie są zbyt liczne, ale niecierpek jest jednym z rodzajów, który zapewnia mnogość kolorów wśród swoich kwiatów. Gloxinia, skrzydła anioła i tannia to rośliny klimatu ciepłego, które rozwijają się z cebulek w cieniu. Wintergreen wymaga bardzo specyficznych warunków uprawy, zgodnie z bazą danych roślin Uniwersytetu Connecticut, ale stanowi doskonałą, zimozieloną roślinę okrywową. Jest to bylina liściasta, podobnie jak zebra, kuropatwa i winorośl oregońska; wszystkie są roślinami odpowiednimi do miejsc pozbawionych dużego nasłonecznienia.

• Niektóre gatunki krzewów liściastych, w tym irga, bukszpan, różne azalie i pęcherznica, dobrze radzą sobie w cieniu.
  
• Jest to bylina liściasta, podobnie jak zebra, kuropatwa i winorośl oregońska; wszystkie są roślinami odpowiednimi do miejsc bez dużego nasłonecznienia.