Jak wojna peloponeska wpłynęła na filozofię grecką?

Wojna peloponeska była dwiema wojnami z krótkim pokojem pomiędzy nimi. Skutecznie zniszczyła demokrację w Grecji. Rozpoczęła się z wielkim entuzjazmem, ale zakończyła się katastrofalnie dla demokracji w Atenach. Filozofia grecka po niej nauczała, że najlepiej rządzą dobrotliwi królowie.

Historia

Wojna peloponeska składała się z dwóch konfliktów między Atenami i ich sojusznikami a Spartą i jej sojusznikami trwających od 431 do 404BC z krótkim pokojem między nimi od 421 do 413BC. Na początku tych wojen był wielki entuzjazm i nacjonalizm po obu stronach, ale w miarę upływu czasu to się zmieniło i ludzie po obu stronach stali się przygnębieni. W końcu Ateny i ich demokracja zostały podbite przez Spartę i znalazły się pod rządami despotycznej oligarchii.

Znaczenie

Dwaj główni greccy filozofowie, którzy zyskali sławę w tym czasie, to Sokrates i Platon. Mieli oni znaczący wpływ na sposób myślenia greckich filozofów po zakończeniu wojen peloponeskich. Wiele z demokratycznych idei, które miały miejsce przed wojnami, zostało zmienionych przez dyskusje, które Sokrates i Platon przynieśli.

Wpływ

Przed wojnami peloponeskimi wielu w Grecji wierzyło, że głos ludu lub demos był najlepszym głosem, którego należało słuchać ze względu na wkład wielu ludzi w dany temat. However philosophers beginning with Socrates began to question this because it had been democratic ideas under Pericles that had got the people involved in the Peloponnesian Wars.

• Prior to the Peloponnesian Wars, many in Greece believed the voice of the people or the demos was the best voice to listen to because of the input of many people on a topic.

Socrates began talking about the idea that knowledge was best reached by the elenchus and dialectic. Elenchus był pomysł, że prawda czegoś został najlepiej osiągnięty przez krzyż badania przeciwnika. Dialektyka obejmowała poszukiwanie prawdy poprzez sprzeczne idee z przeciwnikiem, aż do wykazania, że są one błędne.

Platon był uczniem Sokratesa i miał znaczący wpływ na decyzję przywróconej demokracji ateńskiej w 399BC o egzekucji Sokratesa. Platon wysunął ideę, że społeczeństwo musi być podzielone na podstawie intelektu, siły fizycznej jednostki i przejawów odwagi lub męstwa. Platon zakwestionował koncepcję, że ludzie powinni rządzić się sami w miastach-państwach i promował ideę, że tylko najlepsi lub arystokracja powinni rządzić miastami-państwami.

W wyniku tej idei filozofowie po Sokratesie i Platonie zaczęli trzymać się idei, że życzliwi królowie lub dyktatorzy, którzy zostali przeszkoleni na całe życie, najlepiej nadają się do rządzenia narodami. Było to szczególnie widoczne w późniejszych pismach i naukach ucznia Platona, Arystotelesa, który stał się nauczycielem jednego z największych królów świata, Aleksandra Wielkiego.