Ribbons of Childhood in the 17th Century

Podczas gdy dzisiejsi rodzice oczekują, że współczesne ubrania dziecięce powinny być praktyczne i wygodne, aby umożliwić zabawę i naukę, w innych epokach ubrania dziecięce nie były tak swobodne. Funkcja artykułu odzieżowego zwanego "wstążkami dzieciństwa" ujawnia, że nasze myślenie o dzieciach zmieniało się na przestrzeni wieków. Podczas gdy obecnie społeczeństwo uważa dzieciństwo za swój własny etap, XVII-wieczne społeczeństwo uważało dzieci za miniaturowych dorosłych i ograniczało je w tym sposobie myślenia.

Ubrania pod wstążkami dzieciństwa

Aby zrozumieć, co oznaczał termin "wstążki dzieciństwa" w XVII wieku, należy zrozumieć, że w tamtych czasach wszystkie dzieci były ubierane tak samo przez pierwsze kilka lat życia. Niezależnie od tego, czy byli to chłopcy, czy dziewczynki, ubrane były w długie koszule przykryte halkami, które chronione były śliniaczkami i śpioszkami. Bez wygodnych pieluch jednorazowych zmiana brudnych pieluch dziecka była niekończącym się zadaniem, dlatego dostęp do nich był bardzo ważny. Niemowlęta były ubierane w jeszcze dłuższe fartuchy. Gdy dzieci zaczęły się poruszać, suknie skracano.

• Aby zrozumieć, co oznaczał termin "wstążki dzieciństwa" w XVII wieku, należy zrozumieć, że w tamtych czasach wszystkie dzieci były ubrane tak samo przez pierwsze kilka lat życia.

Funkcja wstążek dziecięcych

Siedemnastowieczne dzieci spędzały większość czasu z kobietami. Gdy tylko potrafiły się poruszać i chodzić, do ramion ich ubrań przyczepiano płaskie wstążki. Początkowo dorosła osoba trzymająca wstążki pomagała im utrzymać pion. Z czasem jednak tasiemki zaczęto wykorzystywać do kierowania dziećmi, gdzie mają się udać i jak daleko od opiekuna mogą się oddalić. Należy pamiętać, że w tamtych czasach dzieciństwo nie było uważane za swoją własną fazę rozwoju; dzieci uważano za miniatury dorosłych i oczekiwano, że będą powstrzymywać się od działań. Wstążki nie tylko pomagały dzieciom zachować bezpieczeństwo, ale robiły to, czego dzieci nie mogły zrobić same.

• Siedemnastowieczne dzieci spędzały większość czasu z kobietami.
  
• Z czasem jednak wstążki były używane do kierowania tym, gdzie się udawały i jak daleko od opiekuna mogły się oddalić.

Materiały i inne funkcje wstążek

W XVII-wiecznej Europie i Ameryce produkcja wstążek bardzo się rozwinęła, podobnie jak popularność satynowych i jedwabnych wstążek używanych do dekoracji odzieży, przynajmniej wśród kupców i klas wyższych. Tak więc użycie tych piękności do celów użytkowych na odzieży dziecięcej było naturalne. Klasa robotnicza i biedna używała wstążki rypsowej, taśmy tekstylnej, alternatywnych tkanin i sznurków. Aby uczynić odzież możliwą do zaadaptowania, wstążki były również używane do tworzenia zmian w rozmiarze ogólnym i pinafores ze sznurkami do ściągania dekoltów, pleców i rękawów, aby dopasować rozmiar dziecka do jego wzrostu.

• Produkcja wstążek bardzo się rozwinęła w XVII-wiecznej Europie i Ameryce, podobnie jak popularność satynowych i jedwabnych wstążek używanych do dekoracji odzieży, przynajmniej dla kupców i klas wyższych.
  
• Aby uczynić odzież możliwą do dostosowania, wstążki były również używane do tworzenia ogólnych rozmiarów zmian i pinafores ze sznurkiem do ściągania dekoltów, pleców i rękawów, aby dopasować rozmiar dziecka, gdy rosną.

Czas obowiązywania wstążek dzieciństwa

Wstążki powiewały na odzieży dziecięcej jako symbol ich statusu dziecka do około 6 roku życia. W tym wieku odzież dziecięca stawała się bardziej dorosła. Dziewczęce sukienki nabierały cech odzieży dla dorosłych kobiet, zachowując przy tym okrycia typu pinafore. Młodzi chłopcy przechodzili do pierwszych spodni, zwyczaju zwanego breeching, i zaczynali spędzać więcej czasu z ojcami i braćmi. Oczekiwano powściągliwego zachowania, "bez żadnych zobowiązań."

• Żebraki powiewały na ubraniach dzieci jako symbol ich statusu dziecka do około 6 roku życia.
  
• Dziewczęce sukienki nabrały cech odzieży dorosłych kobiet, zachowując jednocześnie okrycia typu pinafore.